Levensbeschouwing op school: een kring van lichtjes in de klas

December 23, 2013, 6:08 am

≫ Next: Vacature: Marketing Communicatiemedewerker Online

≪ Previous: Recensie van ‘Licht en zwaar’ van Frits de Lange

Kinderen in klas

"Juf Suzette, weet je waarom ik HVO zo leuk vind?" Het is woensdagmorgen en de les Humanistisch Vormingsonderwijs van groep 5 is net afgelopen. Drie meidjes blijven nog even hangen. Door: Suzette van IJssel "Op woensdagochtend doen we altijd lekker weinig aan rekenen omdat we dan naar HVO gaan. Ik heb een hekel aan rekenen", zegt Nana. Hmm, niet de reden waarop ik hoopte. Voordat ik kan reageren, neemt Cynthia het over: "Nee, hoor. HVO is fijn omdat het dan over dingen kan gaan waar je het eigenlijk niet over durft te hebben". Als ik vraag wat ze bedoelt, vertelt ze dat ze erg in haar maag zat met die voorspelling van de Maya’s dat de wereld zou vergaan. "Ja, en daar wilde ik mijn ouders niet mee lastig vallen, want ik wilde ze niet ook bezorgd maken, snap je?" Ja, dat snapt de juf wel. "Nou, en toen hebben we het er in de klas over gehad en dat was heel fijn." Meer dan een kwartier babbelen Nana, Cynthia en Esmee over alle dingen waar we het bij HVO over hebben gehad: hun angst voor de dood, verdriet dat er oorlog is in de wereld, angst dat ze dierbare mensen kunnen verliezen, over hun dromen en hun nachtmerries. Ze vinden het fijn om die dingen te bespreken. ‘Want als je praat over waar je bang voor bent, dan wordt het allemaal een beetje minder eng’. Sinds een paar jaar ben ik – ondanks mijn doctorstitel – les gaan geven als juf Humanistisch Vormingsonderwijs op de basisschool. Persoonlijk een hele uitdaging om het academische denken af te wisselen met het verzinnen van spelletjes en oefeningen met een levensbeschouwelijke laag en het bespreekbaar maken van existentiële thema’s met achtjarigen. HVO heeft net als de godsdienstige variant GVO op de openbare scholen een lange traditie. Hun bestaansrecht wordt geborgd door de Wet op het primair onderwijs, die openbare scholen verplicht godsdienstig of humanistisch vormingsonderwijs aan te bieden. Ouders hebben het recht hun kinderen levensbeschouwelijk te laten vormen conform hun eigen visie op het leven. Vandaag de dag bestaat er naast protestants-christelijke, humanistische en katholieke vorming ook islamitische en hindoeïstische vorming. Sinds 2009 is het vormingsonderwijs niet meer afhankelijk van vrijwilligers en gemeentelijke regelingen. Dankzij een jarenlange lobby van de verschillende samenwerkende levensbeschouwelijke organisaties vindt de huidige bekostiging van GVO/HVO vanuit het Rijk plaats. Dit heeft een sterke professionalisering van het gehele werkveld tot gevolg gehad. Afgelopen voorjaar dreigde deze overheidsfinanciering opeens in een tijdsbestek van een paar weken te worden wegbezuinigd door minister Bussemaker en staatssecretaris Dekker. Als je je kinderen godsdienstig wilt vormen, stuur je ze maar naar een bijzondere school, zo was het veelgehoorde argument. Voor een ieder met hart voor levensbeschouwelijk onderwijs was deze achterhaalde redenatie uitermate teleurstellend. Alleen al het feit dat humanisten geen eigen scholen hebben zou toch genoeg argument moeten zijn. Gelukkig lukte het dankzij petities, lobby en creatieve demonstraties de voorgenomen bezuiniging te voorkomen. Maar tot hoelang? De dreiging in het voorjaar heeft de vragen naar wat kinderen nu eigenlijk leren door levensbeschouwelijk onderwijs en waarom dit belangrijk zou zijn hoog op de agenda gezet. Eveline Oostdijk is een jaar geleden begonnen aan een wetenschappelijk onderzoek naar de praktijk en effectiviteit van HVO op de basisschool. Met haar onderzoek hoopt ze aan te kunnen tonen aan welke pedagogische doelen HVO een bijdrage levert. Veel ander wetenschappelijk bewijs voor de effectiviteit is er nog niet, het blijft vooralsnog een kwestie van geloof of overtuiging, op basis van eigen inzichten en ervaringen met levensbeschouwelijk onderwijs. De wetenschappers Ina ter Avest en Siebren Miedema schreven afgelopen juni een artikel over het belang van GVO en HVO in het Nederlands Dagblad. Zij stellen dat onwetendheid, gebrek aan solidariteit en intolerantie het gevolg kunnen zijn van het wegbezuinigen van het levensbeschouwelijk onderwijs. De kracht van verhalende godsdienstige en seculiere tradities ten opzichte van andere verhalen, zit hem in de ruimte voor existentiële vragen en in het aanreiken van voorbeelden van zoektochten naar mogelijke antwoorden. Zij schrijven dat de overheid er belang bij heeft dat leerlingen een eigen kijk op levensbeschouwelijk samenleven ontwikkelen: als toekomstige zelfverantwoordelijke en solidaire burgers van de multiculturele en multireligieuze samenleving in dialoog met ‘de ander’. Levensbeschouwelijk onderwijs in deze zin zou de overheid dus een voortdurende zorg moeten zijn! Als docent HVO ga ik er vanuit dat mijn werk zin heeft. Dat is soms een kwestie van eigen overtuiging, maar vaak bevestigen de kinderen dit ondubbelzinnig. Een voorbeeld is de bovenstaande dialoog van de drie meiden uit groep 5. Maar er zijn meer voorbeelden. Iris die verzucht hoe fijn het bij HVO is, dat het hier kan gaan om wie ze is en niet wat ze kan; Achmed die verrast uitroept na een paar lessen over joodse gelovigen: ‘Maar zij lijken dus precies op ons’; Niek die opleeft als hij zijn visie op een filosofische vraag of stelling mag verwoorden. Hierdoor en door het enthousiasme waarmee de kinderen elke week binnenkomen, krijg ik keer op keer bevestigd dat ons samenzijn zinvol is. Niet alleen voor hun vorming tot zelfverantwoordelijke en solidaire burgers in de multiculturele samenleving, maar ook voor hun bloei als volledig mens met alles wat daar aan licht en schaduw bij komt kijken. Aan de hand van het verhaal van Kain en Abel hebben we lessen over jaloezie. In de kringgesprekken komen talrijke verhalen naar boven van kleine broertjes en zusjes die stiekem een duwtje hebben gekregen of van wie snoepjes zijn afgepakt. Het niet moraliserende maar onderzoekende praten wat wij doen – wat voel je als je jaloers bent, waar zit dat ergens in je lichaam, wat is de oorzaak, wat had je ook anders kunnen doen – zet aan tot bewustwording. Bewust van jezelf, van je gevoelens en verlangens, van je keuzevrijheid en van de beste versie van jezelf die je zou willen (niet moeten) zijn. Het opent de deur naar spontaan en creatief denken, waarvan de opmerking van Bram ‘dat Kaïn beter op zijn stilteplekje had kunnen gaan zitten voordat hij naar Abel ging’ mij nog lang zal bijblijven. Het is woensdagochtend. Ik zit met acht kinderen van groep 5 in een kring. Op hun verzoek doen we opnieuw een ‘spelletje’ van een paar weken terug: met zijn allen tot acht tellen. Daarbij mag elk kind maar één cijfer zeggen en elk cijfer mag maar door één kind worden genoemd; ze mogen geen afspraak met elkaar maken en tijdens de oefening niet met elkaar communiceren. Als twee of meer kinderen op hetzelfde moment hetzelfde cijfer zeggen, dan is de hele groep af en moeten ze weer van voren af aan beginnen. Het is een vreselijk moeilijke oefening, maar ze vinden het leuk. Ik heb ze laten onderzoeken door welke factoren het makkelijker of juist moeilijker wordt om een cijfer te zeggen als niemand anders dat doet. Ogen open of ogen dicht? Liggend op de grond of zittend in de kring? Met de gezichten of met de ruggen naar elkaar toe? Het is de kinderen tot nu toe nog niet gelukt om verder dan drie te komen. Omdat ik dit werk nog niet zo lang doe, doe ik volop mee in het zoekproces naar een methode die werkt. Opeens schiet mij iets te binnen. ‘Even opletten jongens’, zeg ik. ‘Ik heb misschien een goed idee’. Ik wijs naar een punt midden op mijn borst en zeg: ‘Doe allemaal maar jullie ogen dicht en kijk naar dit plekje in jezelf met je fantasieogen’. Ik wacht tot iedereen zijn ogen dicht heeft. ‘En als jullie zo naar dat plekje kijken, zie dan dat daar een klein lichtje brandt,’ ga ik verder. Ik wacht weer even tot ik voel dat iedereen stil en geconcentreerd is en vervolg: ‘Terwijl je dat lichtje bij jezelf ziet, zie dan ook dat iedereen in deze kring zo’n zelfde lichtje heeft branden. En als je heel goed kijkt, dan zie je dat een draadje van licht al deze lichtjes met elkaar verbindt, de hele groep rond’. Ik voel de energie in de groep veranderen. Er ontstaat een prachtige rust en diepte. En als ik voel dat iedereen erin opgenomen is, zeg ik dat ze mogen beginnen. Deze groep telt in één ruk door. Als ze hun ogen open hebben vraag ik de kinderen hoe ze zich voelden terwijl ze al die lichtjes met hun fantasieogen zagen. Ze zijn het erover eens dat het heel fijn was. ‘Je voelt je zo niet alleen maar juist samen’ zegt Sandra spontaan. ‘Weet je, eigenlijk voel ik dit altijd, diep van binnen,’ zegt Joris. Nou ja, behalve als hij ruzie heeft met zijn broer…

Suzette van IJssel is onderzoeker en docent. Ze maakt deel uit van het W!J-wetenschapsteam dat op Nieuwwij.nl blogt over nieuwe ontwikkelingen op het gebied van culturele en religieuze diversiteit.

Het bericht Levensbeschouwing op school: een kring van lichtjes in de klas verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Vacature: Marketing Communicatiemedewerker Online

December 23, 2013, 8:28 am

≫ Next: Religie belijden of religie doen?

≪ Previous: Levensbeschouwing op school: een kring van lichtjes in de klas

ICCO Cooperation is een organisatie voor internationale ontwikkelingssamenwerking. Wereldwijd geven wij financiële steun en advies aan lokale organisaties en netwerken die zich inzetten voor toegang tot basisvoorzieningen, het op gang brengen van duurzame economische ontwikkelingen en het bevorderen van vrede en democratie. Ook verbinden wij ondernemende mensen in Nederland en in ontwikkelingslanden met elkaar. Wij werken intensief samen met maatschappelijke organisaties waaronder ontwikkelingsorganisaties, onderwijsinstellingen en bedrijven.

De unit marketingcommunicatie ontwikkelt strategisch beleid en nieuwe instrumenten voor relatieopbouw met (potentiële) doelgroepen en werkt aan het versterken van het merkenbeleid van ICCO en Kerk in Actie. Hiervoor werken we nauw samen met de collega’s van de afdelingen Fundraising en Policy and Development. De unit is daarnaast verantwoordelijk voor de internationale communicatiestrategie en steunt de Regional Offices in het uitvoeren daarvan.

CCO Cooperation is op zoek naar een Marketing Communicatiemedewerker Online voor 0,8 – 1 FTE.

Wat ga je doen
Als medewerker marketing communicatie ben je mede verantwoordelijk voor de online strategie van ICCO Cooperation. Met het oog op onze verschillende (internationale) doelgroepen ga je de (marketing)communicatiestrategie verder uitwerken én uitvoeren om onze doelgroepen steeds beter te bereiken en betrekken bij ons werk. Je zet je o.a. in om de diverse online middelen (website, social media) te verbeteren. Je ontwikkelt, coördineert en voert verder diverse projecten uit op het gebied van online communicatie, waarbij vaak ook externe bureaus betrokken zijn. Daarbij bewaak je de bijbehorende budgetten en planning.

Wat vragen wij
Je hebt een HBO- of academisch werk- en denkniveau op het gebied van (marketing)communicatie en al enkele jaren ervaring opgebouwd in je (eerste) baan in de marketing of communicatie. Je hebt affiniteit met internationale samenwerking en je vindt het leuk om je blik op de wereld te verruimen. Digitale media hebben je interesse en je hebt op het gebied van het ontwikkelen van websites al de nodige ervaring opgebouwd. Ook heb je ervaring met het creëren van content voor diverse kanalen. Je vindt het leuk om met nieuwe, creatieve ideeën te komen, bent initiatiefrijk, kunt goed plannen en organiseren en doorzetten als het nodig is. Je hebt een hands on mentaliteit, maar denkt vanuit je vakkennis ook kritisch mee als het om strategische vraagstukken gaat.

Wat wij bieden
Een baan in een hardwerkend en gezellig team waar je je kennis en kunde kwijt kunt en waar ruimte is voor nieuwe ideeën en initiatieven. Het gaat om een aanstelling voor één jaar, met de intentie van verlenging. Het salaris is conform de Arbeidsvoorwaardenregeling van ICCO schaal 9 en afhankelijk van relevante werkervaring.

Informatie
Voor meer informatie over de functie kun je contact opnemen met Else Hofland, Manager Marketing en Communicatie. Telefoon 06-30397505, e-mail else.hofland@icco-cooperation.org. Acquisitie naar aanleiding van deze vacature wordt niet op prijs gesteld.

Bron: ICCO

Het bericht Vacature: Marketing Communicatiemedewerker Online verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Religie belijden of religie doen?

December 23, 2013, 11:20 pm

≫ Next: Offerplaatsen voor ‘Veiligheid’ of huizen van ‘Vrede’?

≪ Previous: Vacature: Marketing Communicatiemedewerker Online

tv_andre_vd_braak

Een van de voordelen van een week naar het strand in een zonovergoten exotisch oord is dat je weer eens een boek leest dat je normaal gesproken niet zo snel zou oppakken. Afgelopen week overkwam het mij met het nieuwste boek van Tom Holland, Het vierde beest. Het is een tamelijk dikke pil (432 pagina’s) over de periode van de late oudheid (ruwweg 450 tot 700), en de rol die het christendom, het jodendom en de islam speelden in de geopolitieke ontwikkelingen van die tijd. Schijnbaar pittige kost voor aan het strand, maar het boek leest weg als een goede thriller. Door: André van der Braak Holland beschrijft vooral de opkomst van de islam, maar besteedt ook veel aandacht aan hoe het christendom en het jodendom hun vaste identiteit ontwikkelden, en hoe deze drie vormen van monotheïsme elkaar beconcurreerden en wederzijds verketterden. Wat mij opviel in het boek, is hoe de bisschoppen, rabbijnen en de islamgeleerden uit die tijd niet alleen hun eigen geloof steeds scherper omlijnden, maar ook gezamenlijk bijdroegen aan het ontstaan van een nieuwe interpretatie van religie die nog steeds door veel mensen als vanzelfsprekend wordt ervaren: het belijden van een geloof in de ene almachtige God. Holland geeft vele voorbeelden van hoe vroege christenen zichzelf ook als joden beschouwden, hoe in sommige streken jodendom en christendom door elkaar liepen, en hoe de identiteit van de islam in de eerste eeuw na de dood van Mohammed nog lang niet vast lag. Alle partijen hadden echter belang bij een sterk omlijnde monotheïstische belijdenis van hun gelovigen, die andere gelovigen buitensloot. En door de geopolitieke ontwikkelingen van die tijd hadden de priesters ook de gelegenheid om hun interpretaties te laten gelden op het politieke toneel. Holland weet heel genuanceerd uit te leggen hoe zowel christendom, jodendom als islam in feite geconstrueerde religies zijn, die niet goed zonder de politieke ontwikkelingen uit die tijd zijn te begrijpen. Ik heb al eerder gesproken over het contrast tussen Westerse religieopvattingen en de religieuze realiteit in China. Ook in China was er van oudsher zowel confucianisme als daoïsme, en later kwam het boeddhisme daar bij als buitenlandse religie, gevolgd door christendom en islam. Maar door allerlei omstandigheden, zowel van filosofische (het Chinese denken gaat op een andere manier met transcendentie om dan het Westerse denken) als van politieke aard (Chinese heersers waren nog pragmatischer in de omgang met religie dan Westerse heersers), ontstond in China niet die nieuwe interpretatie van religie, die religie omschreef als het belijden van een geloof in de ene almachtige God. De Chinese interpretatie van religie staat dichter bij wat de Romeinen (voor Constantijn dan) als religie beschouwden: een verzameling traditionele praktijken die je uitvoert omdat ze werken (bescherming bieden, geluk brengen, kracht geven). In deze interpretatie is religie iets wat je doet, niet iets wat je belijdt, en al helemaal niet iets wat je per se exclusief zou moeten belijden. Religie is een gereedschapskist waar je naar behoeven uit kunt putten. De Chinese antropoloog Adam Yuet Chau houdt zich in Cambridge bezig met het ontwikkelen van een nieuw model van religie dat beter past bij de Chinese realiteit (van vroeger en van nu). Voor hem gaat het niet zozeer om het onderscheiden van verschillende geloofssystemen, maar van verschillende modaliteiten van religie: verschillende manieren om religie te doen, waarbij de nadruk vooral ligt op rituelen. Natuurlijk is er ook in China sprake van onderlinge competitie tussen religies, maar dat is niet zozeer de competitie van kerken met belijdende leden die het geloofssysteem van die kerk aanhangen. In plaats daarvan zijn er verschillende aanbieders van wat hij rituele diensten noemt, die met elkaar concurreren op de religieuze markt. Twee verschillende visies op religie: het belijden van een confessie (waarbij er verschillende confessies zijn om uit te kiezen) of het uitvoeren van praktijken (waarbij er verschillende modaliteiten zijn om uit te kiezen). Gaat het er nu om een religie te belijden, of om een religie te doen? Afhankelijk van de interpretatie die men kiest ziet het religieuze veld er anders uit. Wat Tom Holland zo mooi laat zien is dat de interpretatie van religie als belijdenis een historisch bepaalde keuze is geweest. In de late oudheid zijn de verschillende toenmalige aanbieders van religieuze diensten uit de markt gedrukt door drie global corporations, die er ook nog eens in slaagden om het religieuze veld zo te herdefiniëren dat nieuwe aanbieders konden worden weggezet als ketters. Misschien toch iets om te overdenken tijdens de kerstvakantie. En mocht u het goede voornemen koesteren om deze kwestie van de interpretatie van religie eens goed te bestuderen in het nieuwe jaar, dan kunt u op 15 januari op de VU naar Adam Yuet Chau komen luisteren. En wie de periode van de feestdagen wil benutten om eens wat winterzon te pakken, heeft bij deze mijn leestip voor op het strand al te pakken. Fijne feestdagen! André van der Braak is hoogleraar boeddhistische filosofie in dialoog met andere levensbeschouwelijke tradities aan de VU in Amsterdam. Hij is onderzoeker bij het DSTS in het kader van het onderzoeksproject ‘Meervoudige religieuze binding’.

Het bericht Religie belijden of religie doen? verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Offerplaatsen voor ‘Veiligheid’ of huizen van ‘Vrede’?

December 24, 2013, 12:21 am

≫ Next: Moslimkrant wil actie tegen sticker-actie Wilders

≪ Previous: Religie belijden of religie doen?

gied

In de Thora bestaat er een woord voor Godsvertrouwen: Bitahon. In het Ivriet, de seculiere omgangstaal die de 'Nieuwe Hebreeuwse Mens' moest scheppen, kregen traditionele begrippen uit de Thora vaak een nieuwe inhoud. Bitahon betekent vandaag militaire veiligheid. Daarmee is een ander soort van vertrouwen gemoeid en dat merk je meteen als je op Tel Aviv landt. Jongens en meisjes vragen je met grote ernst wat je komt doen, wie je wilt bezoeken, of je Palestijnen kent en of je naar ‘Judea’ en ‘Samaria’ gaat, enzovoorts. Als je vertrekt nog een keer hetzelfde ritueel. Ze willen dan weten waar je je boeken hebt gekocht en wie je die UN kaarten van de Westbank heeft gegeven. Israëls nieuwe God heet ‘Veiligheid’, hij is graag alwetend en anders dan de God van de Bijbel houdt hij niet van tegenspraak. Zelfs zonder Tempel lijkt het Land vandaag wel één grote offerplaats ter ere van ‘Veiligheid’. Bijna geen heuveltop meer op de Westbank of er zijn zwaar beveiligde settlements: even zovele ‘offerplaatsen’, die andere volken en andere goden moeten verdringen. Door: Gied ten Berge Ik ben in conflicten niet snel neutraal, ook in dit conflict niet, maar ik blijf het liefst wel grensganger. In oktober j.l. reisde ik rond met een groep van Sabeel en Kairos Palestina onder leiding van Meta Floor, lid van het Comité van Aanbeveling van SIVMO. Ik ben voorzitter van SIVMO, het Steuncomité voor Israëlische Vredes- en Mensenrechteorganisaties. Ik ben ook lid van Sabeel, de vereniging voor Palestijnse bevrijdingstheologie en van Kairos Palestina, een organisatie die stem geeft aan Palestijnse christenen. Tijdens de reis was ik in staat oude en nieuwe bekenden te ontmoeten. Na de reis besloot SIVMO de activisten van Ta ‘Ayush opnieuw te steunen. De Joodse en Arabische activisten van Ta ‘Ayush met wie ik een dag optrok, geven directe hulp aan boeren en bedoeïenen die door kolonisten en door het leger het leven wordt zuur gemaakt. Het is een initiatief om van onderop een beweging te vormen die zich geweldloos verzet tegen de bezetting, racisme en segregatie. Ta ‘Ayush is een Arabisch begrip voor ‘samenleven’ en dat gaat over een ander soort veiligheid, dat wil bouwen op wederzijds vertrouwen. Onze reisgroep ging met Ta ‘Ayush mee richting Nablus om een dagje olijven te helpen plukken. Een ander deel van onze groep ging die dag naar Susya, in het uiterste zuiden van de Westbank om er schaapherders (bedoeïenen) te beschermen bij het weiden van hun kudden. Huilende bomen Het plukken van de olijven bij Nablus eindigde met 8 grote balen olijven, samen geplukt met een bange Palestijnse boer en zijn familie. Zoals we konden zien, worden hun bomen regelmatig vernield en verbrand. Dat is het werk van agressieve kolonisten die op de top van de heuvel zijn gaan wonen en die de omgeving zo ‘vrij van Palestijnen’ proberen te maken. Deze kolonisten bleken die dag aan de andere kant van de heuvel ‘werk’ te hebben om de oogst te verstieren. Geweld wordt daarbij niet geschuwd. Wij plukten als bezetenen en hielden aan ‘onze kant’ samen met de activisten van Ta ‘Ayush om beurten de wacht, ook toen de boer en zijn familie, geknield op de zeilen onder de olijfbomen, even hun middaggebed deden. Voor mij een ervaring van een bijzonder samenkomen van drie soorten ‘kinderen van Abraham’. Die nacht kreeg ik een droom van bomen waar almaar olijven uit vielen, maar toen ik dichterbij kwam, bleken het druppels, tranen… Ik voerde in de bus een gesprek met Amiel Vardi, docent klassieke talen aan de Universiteit van Jeruzalem. De joodse Amiel helpt al 14 jaar lang op sabbat de oogst in Area C binnen te halen. Hij en zijn medeactivisten zijn vrijwilligers die hun acties voor een groot deel uit eigen zak betalen en ook nog eens met al hun vrije tijd. Regelmatig worden ze opgepakt. Ze genieten zichtbaar een groot vertrouwen van de mensen die ze helpen. Amiel: “Wij signaleren en helpen waar we kunnen op een puur grass-roots niveau. Wij zijn vaak de eersten die misstanden en incidenten signaleren en kunnen doorgeven aan NGO’s en die bij lokale instanties aan de bel trekken. Ta’Ayush brengt activisten ter plaatse en die kunnen dan meteen de handen uit de mouwen steken”. Amiel is niet zo uit op publiciteit. “Ik wil alleen met journalisten op pad, die ook bereid zijn de handen uit de mouwen te steken”, zegt hij lachend. Zo ben ik als speciale ‘correspondent’ van het SIVMO-blad De Brug ook in bomen geklommen, heb met stokken op de vruchtdragende takken geslagen en heb emmertje na emmertje gevuld. Amiel vertelde me dat ondersteuning door SIVMO erg op prijs wordt gesteld. Omdat de activisten nogal eens voor de rechter staan, hebben ze goede, loyale advocaten, maar hun kantoren werken niet pro deo. Ze gebruiken hun eigen auto’s, soms een busje van de Rabbi’s for Human Rights of ze huren een bus. Transportkosten vormen zo ook een aanzienlijke kostenpost. Toen maakte hij zijn rugzak open, vol met snoeischaren… “Ik heb ze pas op de Westbank gekocht. Dertig procent goedkoper dan ik in Jeruzalem moet betalen. Goed voor de Palestijnen en voordelig voor ons! Fijn als jullie daarvoor ook een duit in zakje willen doen!”. Inmiddels heeft SIVMO besloten Ta’Ayush te steunen. U kunt dat ook via de website. Huizen van vrede Het was niet mijn eerste reis naar het onheilige land. In 2000 vierde ik er het 55 jarige bestaan van Pax Christi, ontmoette er toen voor het eerst vredesactivisten, ik zag er zenuwachtige en arrogante militairen en praatte zelfs met een desolaat Palestijns meisje, dat dreigde zich op een kwade dag ook nog eens op te blazen. Kerstmis 2004 begeleidde ik in opdracht van Pax Christi voor het eerst een groep pelgrims naar Bethlehem. We waren onder gebracht in Palestijnse families, Huizen van Vrede die vandaag door gevangenismuren omsloten zijn. Op de avond van onze aankomst gingen we nog even naar de Geboortekerk. We daalden af naar de grotten waar ooit de herders met hun dieren leefden, waar gestrande reizigers een onderkomen vonden en waar de bevolking bescherming zocht tegen de terreur van de Romeinen. Hiëronymus schreef in een van deze ondergrondse Huizen van Vrede de eerste Bijbelvertaling. Op kerstavond in 2004 waren we met onze gastfamilies voor een feestmaal bijeen. We luisterden naar het kerstverhaal volgens Lucas en ook dat volgens de Koran. De hoogzwangere dochter van mijn gastheer Elias verliet met man en moeder plotsklaps de zaal. “De weeën zijn begonnen…” fluisterde hij. Ik zat die avond naast George. Zijn dochtertje van twaalf, Christine, werd in 2002 door Israëlische soldaten gedood, toen hun auto onder vuur werd genomen. George werd zwaar gewond. De ster van zijn leven werd een zwart gat. Maar leegte en verdriet veranderden op wonderbaarlijke wijze ook in een nieuwe ruimte. Hij ontmoette een Israëlische moeder die haar zoon was verloren bij een aanslag. "Wij spreken veel met elkaar en kunnen elkaars verdriet begrijpen. Wij willen vrede voor onze kinderen." Zulke vaders, moeders, ook broers en zusters ontmoeten elkaar binnen Parents Circle, dat zich inzet voor een geweldloze toekomst, recht en verzoening. Onder het motto “Het zal niet stoppen, tot we praten”, laten ouders en familieleden van omgekomen Israëli's en Palestijnen zien dat het slachtoffer-zijn voor hen geen levensdoel is geworden. Wat de politieke omstandigheden ook zijn, hoe hoog de spanning ook is opgelopen, zij blijven elkaar wel ontmoeten. Ze hebben zelfs een telefonische hotline opgericht die Palestijnse en Israëlische burgers kunnen gebruiken om, ondanks de muur, vanuit hun Huizen van Vrede met elkaar in contact te blijven en te kunnen praten. Ze kunnen daarbij kiezen uit honderden gesprekspartners. De prachtige documentaire uit 2009 over het islamitische Palestijnse dorpje Budrus heeft heel de wereld laten zien, hoe vrouwen er in hun Huizen van Vrede met hun mannen en zonen praten over geweldloos verzet tegen het vernielen van hun eeuwenoude olijfboomgaarden (3000 bomen), omdat de muur er gebouwd ‘moest’ worden. Ayed is een belangrijke vredestichter in deze Palestijnse gemeenschap. Zijn vijftienjarige dochter Iltezam richtte een vrouwenbeweging op, die de leiding nam in de geweldloze confrontatie met de bezetter. Vader en dochter bereikten het onmogelijke: Fatah en Hamas verenigden zich plaatselijk in een geweldloze strijd en er werd een vrouwelijke leider aanvaard, ook honderden Israëli’s sloten zich later bij de geweldloze acties aan. Die verspreiden zich een tijd lang als een olievlek en brachten de bezetter in een steeds grotere verlegenheid. Dat doet ook de christen Daoud Nassar. ‘’We refuse to be enemies!” Daoud Nassar is een Palestijnse boer uit Bethlehem. Ik bezocht hem in de advent van 2011 voor het eerst. Het bedrijf van de familie Nassar bevindt zich op een heuveltop ten zuiden van Bethlehem, omsingeld door illegale Israëlische nederzettingen, die hem proberen weg te pesten. Het is ze niet gelukt, ondanks dat het leger hem verboden heeft te bouwen en om stromend water en elektriciteit aan te leggen. Hij bouwde er niettemin zijn Huis van Vrede. Vanuit zijn christelijke geloofsovertuiging zet Daoud zich met zijn familie op een geweldloze en zeer creatieve manier in onder het motto: “We refuse to be ennemies!”. “Wij weigeren vijanden te zijn”: het staat geschilderd op een grenssteen bij zijn land. “Bouwen op je land is verboden!” zegt de God ‘Veiligheid’. Daarom is Daoud begonnen met het leegscheppen en het opknappen van een zevental ondergrondse herdersgrotten. Het zijn nu opslagruimten, ook voor water. In één is een kapel gevestigd, in een ander een ontmoetingsruimte. Met hulp van buitenlandse vrienden is hij het project ‘Tent of Nations’ gestart. Christelijke en moslim jongeren uit Bethlehem komen er helpen bij het planten van olijfbomen, kinderen komen er op zomerkamp, Palestijnse vrouwen leren met buitenlanders de Engelse taal spreken en te werken met computers, die draaien op zonne-energie. Daoud Nassar krijgt ook bezoek van Israëlische groepen. Hij vertelde me over vrouwen van settlers, die nieuwsgierig geworden waren door de vrolijke muziek en gezang van zijn zomergasten. Daoud is ervan overtuigd dat een uiteindelijke oplossing een keer moet komen van de politiek, maar dat religies zich moeten uitspreken tégen onrecht in het Land en dat die het gedrag van de staat Israël moeten veroordelen. Maar tegelijkertijd gelooft hij dat Israëli’s en Palestijnen niet mogen wachten tot er een oplossing komt, maar er zelf al mee kunnen beginnen door het kwade met het goede te overstemmen. In maart 2013 was Daoud in Nederland om plaatselijke kerken te ontmoeten. Tijdens de slotviering hadden we brood, olijfolie en het kruidenmengsel za’atar op de Tafel gezet. We baden om bevrijding van de zonde van haat en doodslag, van wraak en weerwraak. We vroegen God, dat Zijn Vrede de grenzen tussen culturen en godsdiensten mag doorbreken: “Vervul er de harten van allen mee, die u dienen: joden, christenen en moslims, waar ook ter wereld!”. Ons gebed was ook voor “moedige mannen en vrouwen in Israël en Palestina die tegen de stroom in durven gaan en die opkomen voor recht en vrede”. Zij mogen de moed niet opgeven en wij moeten solidair met hen blijven, “ter wille van Gods Koninkrijk van Vrede en Gerechtigheid”. Zijn Huis van Vrede voor allen. We deelden toen het brood, de olie en de kruiden. Kruiden hebben voor verschillende volken en culturen meerdere symbolische betekenissen gekregen. Soms gelijkwaardige, soms ook verschillende. Hoe meer volken met elkaar omgingen, hoe meer die betekenissen werden vermengd. Za’atar is een kruidenmensgel uit het Nabije Oosten van tijm, sesamzaad, majoraan , oregano, zout en sumak. Za’atar is uitgegroeid tot een symbool van Palestijnse gastvrijheid, maar ook in de Israëlische keuken is het geen onbekende meer. We dipten het brood in de olie en in de za’atar, om er ons vertrouwen mee uit te drukken dat mensen en volkeren niet door God bedoeld zijn om zich van elkaar af te sluiten en dat de wereld zijn fijnste smaak pas krijgt als we het beste van onszelf durven te mengen met dat van de ander. We zeiden daarbij Daoud Nassar na: “We refuse to be ennemies!“ Zo moet het zijn in Zijn Huis van Vrede. Aanbidding door het doen van gerechtigheid Ik begon dit ‘Jaarwende’ verhaal voor drie soorten gelovigen uit de schoot van Abraham met mijn theologische waarneming dat God, niet alleen trouwens voor veel joodse Israëli’s, maar ook voor anderen, steeds minder een God van ’Vrede’ en steeds vaker een God van ‘Veiligheid’ lijkt geworden. Dat geldt zelfs voor christelijke vredesorganisaties, die zich ook het afgelopen jaar soms weer verstrikten in de vraag of mensenrechten toch niet beter gewaarborgd zouden zijn met militair ingrijpen. Vanuit mijn christelijke wortels en luisterend naar joodse en moslims vrienden en vriendinnen wil ik er in blijven geloven dat er in God geen geweld kan zijn en dat de God ‘Geweld’, ook al noemt hij zich zelf ‘Veiligheid’, op den duur nergens stand zal houden tegen de God van ‘Vrede en Gerechtigheid’. Ook op de moeilijkste en meest bezochte plekken op aarde. Ik sluit graag af met een overweging die mijn vriend, de Jeruzalemse rabbijn Jeremy Milgrom onlangs op de website van Kairos Palestina schreef over Jozef's coming out naar zijn broers toe, die de overkomst van vader Jacob naar Egypte in gang zette en de met tranen overgoten hereniging van vader en zoon (Genesis. 44:18-47:27). Het is voor Jeremy een verhaal over gedwongen volksverplaatsing. “Ik geloof”, zegt hij, “dat de Thora aan ons gegeven werd om ons de weg te wijzen naar de aanbidding van God door middel van het actieve najagen van rechtvaardigheid.” Jeremy zegt daarop dat de Thora hem vandaag met het verhaal van Jozef en zijn rondtrekkende broers dwingt tot engagement met de 30.000 tot 40.000 Bedoeïenen die door de Israëlische regering vanuit hun plattelandsdorpen naar sloppenwijken in steden dreigen te worden verplaatst. “Ontelbare malen drukt de Thora ons op het hart om ons te herinneren dat we slaven waren in Egypte en dat we niet de enigen waren. “Dat herinnert hem ook dat het Joodse volk te maken had met voortdurende verdrijving en harde behandeling als gemarginaliseerde bevolkingsgroep, ook later in de diaspora, maar zegt hij erbij, in Egypte en daarna waren we “niet de enigen”. Hij wil daarom vandaag herinneren aan één van de scherpste passages in de Thora, waarin wordt gewaarschuwd de Ander niet slecht te behandelen. “Doe je dat toch en smeken zij Mij om hulp, dan zal Ik zeker naar hen luisteren”, zegt God. Daarom: doe Gerechtigheid, het is het enige offer dat God van ons vraagt. Shalom, Salam en de Pax Christi voor het komende jaar. Gied ten Berge (65) is socioloog en theoloog. Hij werkte voor IKV en Pax Christi. Hij is voorzitter van SIVMO (www.sivmo.nl), lid van de Werkgroep Kairos Palestina Nederland en lid van Sabeel. Delen van dit ‘Jaarwende’ verhaal verschenen afgelopen jaar in het tijdschrift ‘Herademing’ en in het blad van SIVMO ‘De Brug’.

Het bericht Offerplaatsen voor ‘Veiligheid’ of huizen van ‘Vrede’? verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Moslimkrant wil actie tegen sticker-actie Wilders

December 24, 2013, 2:17 am

≫ Next: Mary in residence – Alternatief Kerstmoment

≪ Previous: Offerplaatsen voor ‘Veiligheid’ of huizen van ‘Vrede’?

De Moslimkrant roept op om in actie te komen tegen de gmail-account die de PVV gebruikt om de anti-islamsticker te verspreiden met de tekst: “De islam is een leugen. Mohamed is een schurk. De Koran is vergif”. De Moslimkrant sluit hiermee aan bij het verzoek dat Mohamed Rabbae,voorzitter van het Landelijk Beraad Marokkanen (LBM) heeft ingediend bij de directeur van Google Nederland om per direct het email adres islamsticker@gmail.com te blokkeren en te verwijderen.

Volgens Rabbae worden de haatzaaiende propaganda-activiteiten van de PVV direct gefaciliteerd door Google Nederland. Dit is volstrekt in strijd met de principes van Google Nederland. In het programmabeleid uit september 2008 staat dat het “Verzenden, uploaden, distribueren, verspreiden of aanbieden dit te gaan doen van onwettig, lasterlijk, kwetsend, beledigend, frauduleus, wetsovertredend, obsceen of anderszins bezwaarlijk materiaal” verboden is.

Lees hier verder.

Bron: Republiekallochtonie.nl

Het bericht Moslimkrant wil actie tegen sticker-actie Wilders verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Mary in residence – Alternatief Kerstmoment

December 24, 2013, 3:37 am

≫ Next: Video: Syrisch kerstfeest in Utrecht

≪ Previous: Moslimkrant wil actie tegen sticker-actie Wilders

Op uitnodiging van Het Nederlands Fonds voor de Letteren (NFL) verblijft de Israëlische schrijfster Mary Stern sinds 8 december in de schrijversresidentie aan het Spui in Amsterdam. Ze logeert daar met echtgenoot Joseph Baram tot 27 december. Gezien Sterns vergevorderde zwangerschap zullen ze enkel aanwezig zijn bij jaarlijkse uitvoering van Expectations op kerstavond in de Nieuwe Kerk.

Door: Marianne van Waterschoot

“Hallo, met Mary. Wat leuk, vader. Ja, prima hier. Joseph? Nee, die is er op het moment niet. Hij loopt wat met zijn ziel onder de arm als ‘man van’. Geen zorgen, we hebben bodyguards. Ja hoor, met de baby is alles goed. Voor we naar Amsterdam vertrokken, is er nog een echo gemaakt. Een gezond kind, een jongetje. Wist u trouwens al dat Elisabeth ook een zoon heeft gekregen? Wie had dat gedacht op haar leeftijd. Ja, via KI. Zach is dolgelukkig. Joseph begint nu wat bij te draaien. Je kunt nu eenmaal niet alles zelf plannen. Een naam? Samuel. De roepnaam is Jeshua, naar grootvader, zoals u graag wilt. Don’t worry!

Wat zegt u? Nederland? Ik zou Nederland omschrijven als een land van boter, kaas en op eieren lopen. Een onrustig, klein land. Euro-onrust, Eur-Azië onrust, Oost-Euro-pa onrust, Zuid-Euro-pa onrust, bijna iedereen is onrustig over alles. Zelfs de politie heeft er last van. De crisis waarschijnlijk. Hoewel het mij niet helemaal helder is wat dat inhoudt. Economisch is het hier zo slecht nog niet. De hoeveelheid sociale voorzieningen is erg groot als je dat met veel landen vergelijkt. Misschien dat minder middelen meer solidariteit oproept. Ook met nieuwe medelanders.

De media maken melding van kerken die leeglopen. Moskeeën schijnen er ook last van te hebben. Jongeren zijn minder geïnteresseerd in de traditionele kerkgang, zegt men. En wat richten jongeren in Amsterdam op? Een Kerk voor Atheïsten. Het woord ‘kerk’ heeft toch nog een hoge PR waarde blijkbaar. En wat doen de leden van deze kerk? Bij elkaar komen en bidden op een manier die geen bidden mag heten, maar het toch zomaar zou kunnen zijn.

Wat zegt u? Steeds meer mensen laten steeds minder door traditionele instituten zeggen wat ze wel en niet mogen. Dat merk je ook in de politiek. Zelden zoveel partijen in één land gezien. Zijn ze het niet met elkaars mening en modus operandi eens, wat doen ze? Zelf een partij beginnen die bijna op dezelfde leest geschoeid is. Democratie? Ja, natuurlijk zijn er erger vormen, maar wanneer er tussen zeggen en doen een enorme kloof ontstaat, dan werkt dat toch niet meer? Nederland staat nogal bekend om zijn opgeheven vingertje. Het poldert door, waardoor er weinig meer in beweging komt en echt verandert. De natte klei heeft de klompjes vastgezogen.

Macht, kennis en geld: de driehoek die nog altijd de scherpe tanden in hele groepen mensen zet! Rijken worden rijker en armen armer. Ja, ook hier, vader. Een hele tussenlaag brokkelt af. Wellicht dat daardoor de polarisatie steeds meer aan de oppervlakte komt. En intussen blijven de Nederlanders naar glazen huizen kijken en applaudisseren voor entertainment a la Geer en Goor. Maar ook hier nog volop discussies over vrouwenrechten, homorechten en over rechten voor dieren. Over toezicht op grote financiële instellingen, die op dezelfde voet verder lijken te gaan. En toch blijft het moraliserende vingertje wijzen naar ieder ander.

Ik word continue bevraagd over wat ik nou van de Palestijnse kwestie vind. Of ik voor of tegenstander van ‘onze muur’ ben. Wat ik van meneer Wilders vindt, die prat gaat op zijn Joods-christelijke roots. Hoe ik de nieuwe paus vind. Of wat van het klimaat. Of ik denk dat Expectations een groter succes zal zijn dan The Passion. Vermoeiend, vader. Ik heb het idee dat mijn mening alleen gevraagd wordt om te polsen in welk straatje die past. Maar noblesse oblige. Ik wilde hierna voor een korte vakantie naar Egypte, maar Joseph vond dat geen goed idee. We gaan naar Hawaiï. Wat ik draag op kerstavond? De dresscode is White Tie. Ik heb een zijden, lila avondjurk van modehuis Natan. Heeft Máxima geregeld, de lieverd. Ja, dank u, we gaan genieten. Groeten aan Magda. Tot gauw!”

Marianne van Waterschoot is columnist en redacteur Beeld en Kunst van Nieuwwij.nl. Bovenstaande afbeelding is van het kunstwerk ‘De aankondiging’ van Wasili Wasin.

Het bericht Mary in residence – Alternatief Kerstmoment verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Video: Syrisch kerstfeest in Utrecht

December 24, 2013, 5:30 am

≫ Next: Vacature bedrijfsleider theehuis Hoftuin

≪ Previous: Mary in residence – Alternatief Kerstmoment

kerstfeest

Deze kerstvakantie brengt 3FM met Serious Request een stille ramp onder de aandacht: kindersterfte door diarree. Maar er is nog een stille ramp die zich deze winter voltrekt: in Syrië zitten miljoenen vluchtelingen zonder een dak boven hun hoofd en soms zelfs zonder eten en drinken. Zij vrezen de gevaren van een verschrikkelijke burgeroorlog. Het Syrische Comité organiseerde afgelopen zaterdag in Utrecht een Syrisch kerstfeest. Het doel was om in Nederland aandacht te vragen voor deze zaak en om geld in te zamelen voor de vluchtelingen. Verschillende sprekers waren van de partij, onder andere oorlogsverslaggever Hans Jaap Melissen, IKV Pax Christi-medewerker Evert-Jan Grit en dominee Henk Bouma. Muziek was er van de Syrische protestzanger Gharib en vele anderen. Dit feestje met serieuze ondertoon wilde W!J in het land-verslaggeefster Sahar Jahish natuurlijk niet missen. Ze reisde af naar Utrecht en interviewde tijdens het feest o.a. Désanne van Brederode, filosofe en bestuurslid van Het Syrische Comité, en Hans Jaap Melissen. Bron: Nieuwwij.nl

Het bericht Video: Syrisch kerstfeest in Utrecht verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Vacature bedrijfsleider theehuis Hoftuin

December 24, 2013, 8:28 am

≫ Next: Zinweb Café ikv Maand van de Spiritualiteit

≪ Previous: Video: Syrisch kerstfeest in Utrecht

Theehuis Hoftuin is een nieuwe horeca gelegenheid middenin de tuin van Amstelhoven, nabij het Waterlooplein in Amsterdam. Hoftuin is een onderneming van de Protestantse Diaconie. De ambitie is om op deze plek de theebeleving in Amsterdam tot nieuwe hoogte te brengen. Wie wil met ons deze ambitie waarmaken?

Ben jij een enthousiaste meewerkende bedrijfsleider met een ondernemende geest?

Als bedrijfsleider bij Hoftuin houd je je bezig met managementtaken, terwijl je aan de andere kant uitvoerende taken verricht. Zo run je de dagelijkse gang van zaken met het oog op de opstart en groei van de onderneming. Je bent verantwoordelijk voor het aansturen, aannemen, begeleiden, en inwerken van de medewerkers. Hiertoe behoort ook de inzet van kwetsbare mensen in de bedrijfsvoering, zoals mensen met een verstandelijke beperking of tienermoeders. Je bent verder verantwoordelijk voor het opzetten van de bedrijfsprocessen om efficiency en effectiviteit in de organisatie te krijgen. De missie en de visie van de organisatie dienen door de bedrijfsleider vertaald te worden op operationeel niveau. Daarnaast regel de je bestellingen, rooster, reserveringen en overige administratieve zaken.

We vragen van de bedrijfsleider:
- Minimaal 5 jaar horeca ervaring, bij voorkeur ervaring met het opstarten van een horeca bedrijf en koksachtergrond
- Inspiratie vanuit het evangelie en maatschappelijke betrokkenheid
- Per direct beschikbaarheid

Ons aanbod:
- Een buitengewone werkomgeving
- Een aanstelling van (in eerste instantie) 1 jaar voor 1 fte

Meer informatie:
Matthias de Vries
06-13583823
info@hoftuin.com
www.hoftuin.com
www.diaconie.org

Sollicitaties voor 13 januari aan:
info@hoftuin.com
Hoftuin
t.a.v. M. de Vries
Nieuwe Herengracht 18A
1018 DP Amsterdam

Bron: Protestantsamsterdam.nl

Het bericht Vacature bedrijfsleider theehuis Hoftuin verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Zinweb Café ikv Maand van de Spiritualiteit

December 25, 2013, 1:15 am

≫ Next: Kersttoespraak prinses Beatrix Eerste Kerstdag 2013

≪ Previous: Vacature bedrijfsleider theehuis Hoftuin

zinwebke

Interviews en lezingen op het gebied van zingeving, plus een dosis cultuur, literatuur en een borrel ter afsluiting: dat is de formule van het tweemaandelijkse Zinweb Café! Woensdag 22 januari zijn Tim van der Vliet en Ingrid Lijesen te gast. Beiden hebben door ingrijpende gebeurtenissen een radicaal andere kijk op het leven gekregen. Ze willen hun levenslessen met de bezoekers van Zinweb Café delen. Deze avond wordt georganiseerd binnen het kader van het thema van de Maand van de Spiritualiteit: Lichter Leven. Zie ook www.maandvandespiritualiteit.nl. Het programma van 22 januari: - Interview met Tim van der Vliet door Jan Willem Stenvers. Tim was lang beurshandelaar. Toen hij op een mooie dag al zijn geld verloor, werd hij van binnen rijker. En hij leerde enkele belangrijke spirituele lessen. In zijn lezingen, workshops en boeken laat Tim je zien hoe je spiritualiteit in het dagelijks leven integreert en als een kind in het leven kunt staan. Dat alles met humor en voorbeelden uit het dagelijkse leven. Zie www.timvandervliet.com - Interview met Ingrid Lijesen door Harmen Brethouwer. Ingrid heeft de kracht van ons zelfhelend vermogen ervaren. Eerst verdween een tumor die niet weg zou kunnen en nu helen haar benen steeds verder na een verkeersongeluk. Door een bijna-doodervaring weet Ingrid dat wij onszelf kunnen helen door emotionele en mentale blokkades te verwijderen. Ze coacht en geeft lezingen en trainingen. Haar website: www.heartinmotion.nl - Zoals altijd licht gastheer Frederik Lobbrecht van Boekhandel Kirchner een selectie van boeiende boeken uit zijn winkel toe. www.boekhandelkirchner.com - Aankondigingen van activiteiten door bezoekers. - Borrel Zinweb is een online trefpunt voor zingeving en inspiratie, geworteld in de vrijzinnig christelijke traditie. Tijdens Zinweb Café ontmoeten bezoekers, auteurs en partners van het online platform elkaar 'in real life'. Er zijn interviews, columns en korte lezingen door gastsprekers en Zinprofs – zingevingprofessionals ‘uit eigen stal’. De locatie is de sfeervolle Boekhandel Kirchner aan de Leliegracht in Amsterdam, een winkel die zich specialiseert in onder andere religie en filosofie.

Het Zinweb Café vindt op woensdag 22 januari van 18.00 tot 20.00 uur plaats aan de Leliegracht 36 in Amsterdam. Wie wil, kan na afloop in het nabijgelegen, gezellige café P 96 (Prinsengracht 96) nog wat drinken. Omdat er in de boekhandel plaats is voor maximaal 30 personen is het nodig om tijdig te reserveren. Dat kan tot 21 januari via info@boekhandelkirchner.nl. De entree bedraagt 10 euro, inclusief twee consumpties en hapjes, te betalen aan de kassa. Studenten betalen 6 euro. Bron: Zinweb

Het bericht Zinweb Café ikv Maand van de Spiritualiteit verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Kersttoespraak prinses Beatrix Eerste Kerstdag 2013

December 25, 2013, 3:30 am

≫ Next: Een mens van goede wil

≪ Previous: Zinweb Café ikv Maand van de Spiritualiteit

kersttt

Vanmiddag was op de televisie de eerste kersttoespraak te zien van koning Willem-Alexander. Via Uitzendinggemist kunt u deze toespraak zien als u 'm gemist heeft. Hieronder toch ook nog een kersttoespraak van prinses Beatrix! Kerstmis is het feest van vrede en licht. Ook dit jaar mogen wij weer, in eigen kring en wereldwijd verbonden met velen, die vrede en dat licht verwelkomen als een genadig geschenk in donkere dagen. Aan het eind van het jaar zien we terug op de weg die we gingen, en vooruit naar de toekomst die nog verborgen is. Zoals U allen weet is het voorbije jaar voor mij persoonlijk en voor heel onze familie getekend door afscheid. Het meest ingrijpend was dat we, na een lange periode van zorg en hoop, vaak tegen beter weten in, mijn dierbare zoon Friso terug moesten geven aan de Schepper. Uw medeleven met ons, met onze familie en in het bijzonder met het gezin dat nu zonder echtgenoot en vader verder moet, is voor ons allen een grote steun geweest. Wij weten ons door deze gebeurtenis meer dan ooit verbonden met ieder van U die worstelt met de vragen rond een menswaardig sterven, die dierbaren heeft verloren of die door ander zwaar leed wordt getroffen. En het is onze diepe wens dat het licht van Kerstmis voor ieder van U een bron van troost en van hoop mag zijn. Ook is er in het voorbije jaar een eind gekomen aan een lange periode waarin ik U mocht dienen als Uw koningin. Met grote dankbaarheid zie ik terug op de steun en waardering die ik steeds weer van U heb mogen ontvangen bij het vervullen van deze mooie maar ook zware taak. In groot vertrouwen heb ik die taak mogen overdragen aan mijn oudste zoon, die als koning Willem-Alexander is ingehuldigd als Uw nieuwe vorst. Ik voel mij in dat vertrouwen gesterkt door de hartelijke en feestelijke wijze waarop velen van U deze troonswisseling hebben meegevierd. Koning Willem-Alexander en koningin Maxima beschikken inderdaad over alle talenten en kwaliteiten om in nieuwe tijden de rol van het Oranjehuis in ons democratisch staatsbestel en in de samenleving zinvol gestalte te geven. Een woord dat velen en ook mij heeft getroffen in de eerste troonrede die de nieuwe koning mocht uitspreken is het woord ‘participatiesamenleving’. Dat woord verwijst in de eerste plaats natuurlijk naar ieders verantwoordelijkheid om naar vermogen een eigen unieke bijdrage aan de samenleving te leveren. Maar misschien dat in het licht van Kerstmis dit begrip ook nog een rijkere inhoud kan worden gegeven. Al in de oude profetieën wordt de Messias aangekondigd als een vorst van vrede en recht. En Maria, de moeder van Jezus, zingt in haar lofzang op het kind dat zij verwacht haar hoop uit dat de armen en de verdrukten eindelijk zullen worden gerespecteerd, en dat de rijken en machtigen een stapje terug zullen doen. Als wij echt een samenleving van participatie willen, dan moet ieder van ons zich afvragen in hoeverre hij anderen werkelijk de kans geeft om de eigen kwaliteiten en talenten te ontwikkelen en deel te nemen aan het maatschappelijk leven: binnen de kleinere leefgemeenschappen van gezin en familie, in buurten en wijken, in onderwijsinstellingen, in bedrijven en in de vele andere maatschappelijke verbanden. Ook moeten we ons dan naar vermogen inspannen om ondanks moeilijke economische omstandigheden aan ieder gelegenheid te bieden tot passende en zinvolle arbeid. Een samenleving waarin participatie méér is dan een modewoord vraagt ook om ieders bijdrage in de zorg voor ouderen, zieken en zwakkeren, zodat respect, mededogen en liefdevolle zorg echt handen en voeten kunnen krijgen. En om prioriteit voor activiteiten die onze creatieve vermogens aanspreken en in hoge mate bijdragen aan geluk en welvaart, zoals kunst en wetenschap. Een participatiesamenleving is zeker ook gebaat bij een gevarieerd medialandschap, waarin vervlakking wordt tegengegaan en ruimte wordt geboden aan educatieve, informatieve en dieper gravende programmering. Een extra grote verantwoordelijkheid om de voorwaarden voor dit alles te scheppen rust natuurlijk op de schouders van hen die leiding en richting geven in ons land. Graag spreek ik op deze kerstdag, vooruitblikkend naar het nieuwe jaar, mijn vertrouwen uit dat ons volk de goede wil en het vermogen heeft om de samenleving te sturen in de richting van meer solidariteit. Dat wij graag willen omzien naar elkaar heeft vorm gekregen in tal van instituties, en die goede wil blijkt ook telkens weer waar mensen in eigen kring de zorg voor de naaste op zich nemen. Het was ontroerend om onlangs weer te zien hoe we ook ons hart openen voor mensen verder weg die door een ramp, zoals die op de Filipijnen, worden getroffen. In dat verband mogen we ook niet vergeten dat alleen de wil tot samenwerken en een volhardende solidariteit tussen de verschillende landen al zolang in Europa voor vrede zorgen en dat het van groot belang is dat we op die weg voortgaan. Ik hoop met heel mijn hart dat deze Kerstmis er voor u allen een zal zijn van vrede en licht, en dat ook in het komende jaar, met zijn blijde en droevige gebeurtenissen, die vrede en dat licht u mogen blijven vergezellen. Moge ieder van ons ook daarin zijn eigen verantwoordelijkheid ten volle nemen door niet het accent te leggen op dat wat ons scheidt maar op dat wat ons verbindt. Laten we ons steeds weer afvragen hoe wij de ander met liefde en respect tegemoet kunnen treden en hoe we de ander tot steun kunnen zijn, in plaats van zulk gedrag enkel van de ander voor onszelf op te eisen. Laten we participeren in een vreedzame en liefdevolle samenleving. En laten we de cirkel van onze warme betrokkenheid vergroten tot ze ál het zo kwetsbare en bedreigde leven op onze prachtige aarde omvat. Ik wens U allen een gezegend Kerstfeest toe. Is deze tekst echt van prinses Beatrix? Uiteraard niet. Maar wie is dan wel de auteur van deze tekst? Huub Oosterhuis, Kathleen Ferrier, Hein Stufkens of Manuela Kalsky? We horen graag via info@nieuwwij.nl (uiterlijk 28 december a.s.) wie volgens u de auteur is. Onder de goede inzendingen zal een aantal boeken worden verloot, waaronder W!J-land. Bron: Nieuwwij.nl

Het bericht Kersttoespraak prinses Beatrix Eerste Kerstdag 2013 verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Een mens van goede wil

December 26, 2013, 3:19 am

≫ Next: Gesprek over vervreemden van je kerk

≪ Previous: Kersttoespraak prinses Beatrix Eerste Kerstdag 2013

snowden

Niccolò Machiavelli zei ooit: “Mensen laten zich alleen van hun goede kant zien als de omstandigheden daartoe dwingen. Maar zodra iedereen vrij spel heeft en kan doen en laten wat hij wil, zijn verwarring en chaos direct overal troef.” Nu heeft de uitspraak van deze zestiende-eeuwse Florentijn twee kanten: algemeen en persoonlijk belang. Daartussen loopt een fijne grens. Door: Marianne van Waterschoot Zo’n veertig jaar geleden zat ik met ouders en broers op gezette tijden voor de buis. Het drama Een mens van goede wil was aan weerszijden van de Zeeuws-Vlaamse grens erg populair. Regisseur John van de Rest bracht de roman van Gerard Walschap tot leven en liet ons delen in het lief, maar vooral leed van boerenknecht Thijs Glorieus. De eenvoudige, maar ferme en vooral integere boerenzoon bevocht klein en groot onrecht en probeerde goed te doen, ook als dat niet in zijn voordeel werkte. Goed en kwaad speelden in de serie een duidelijk omlijnde rol. Een goed mens krijgt met veel tegenslag te maken en wordt beproefd op zijn goedheid. Het Bijbelse verhaal van Job in een nieuw jasje. Ruzie, valse beschuldiging, mislukte plannen, armoede, jaloezie ,misbruik, moord... alles passeert de revue in acht afleveringen. Uiteraard komt alles uiteindelijk goed in het verhaal over Thijs. Schrijver en regisseur geven dat in wezen al prijs door de hoofdpersoon ‘Glorieus’ te noemen. De man bezit een onverwoestbaar vermogen om de fijne lijn tussen goed en kwaad te onderscheiden en zich aan de correcte kant te blijven bewegen. En uiteindelijk komt het allemaal goed. De grens tussen eigentijds en historisch drama is ook dun. Feit en fictie liggen niet zo ver uit elkaar als de woorden doen geloven. Deugd wordt zelden beloond met uiterlijk succes, maar veel vaker met teleurstelling en misbruik. Hoeveel kan een mens verdragen zonder daarbij zijn normen en waarden te grabbel te gooien? Deze thematiek is verbonden met het mens zijn, het blijft interessant. De hoofdpersonages belichamen een tijdgeest, waarvan ze zelf een product zijn, maar ook de mogelijkheid hebben en nemen om verandering te brengen. Een wat lange aanloop op Tweede Kerstdag, waar mijn oog 's ochtends valt op een artikel in de digitale Trouw van 20 december: "Voormalig directeur van de CIA, James Woolsey, wil oud-NSA medewerker Edward Snowden het liefst zien hangen". Dit terwijl de roep in de wereld sterker wordt om de meest beroemde klokkenluider van dit moment amnestie te verlenen. De kern van de zaak, het op ongekende schaal schenden van de privacy van mensen wereldwijd, lijkt in sommige kringen onder het tapijt geschoven te zijn. Snowden, kind van deze tijd, zonder plaats in de herberg. Hij lijkt uiterlijk op mijn zoon, maar hoe anders is zijn leven. Snowden lijkt ongebroken, ondanks zijn vlucht over de wereld en het voortdurend over de schouder kijken, Misschien zelfs wel gesterkt in zijn overtuiging recht te maken wat krom is. In zijn alternatieve kersttoespraak, die op Eerste Kerstdag door de Britse televisiezender Channel 4 uitgezonden werd, blijft hij oproepen tot verzet tegen de grootschalige afluisterpraktijken door overheden met de focus op de Verenigde Staten van Amerika: "Vragen is goedkoper dan spioneren. En privacy stelt mensen in staat te bepalen wie je zijn en willen zijn". Een paar zinnen uit zijn speech, die heel menselijk en integer overkomen. Maar vragen houdt het risico in, dat mensen niet mee willen werken. Dus worden er grenzen van anderen overschreden, want er is al een plausibele verklaring voorhanden dat de noodzaak van dit soort handelen voorstaat. Goed tegenover kwaad, of tegenover minder goed. Wat maakt iemand tot een mens van goede wil? Wie zijn die mensen van goede wil? Mensen die overal spreken over vrede, gerechtigheid en compassie? Of mensen die vooral laten zien dat ze compassievol werken aan vrede en gerechtigheid? Het zijn geen perfecte, onfeilbare mensen. De kritiek op icoon Mandela van afgelopen weken bewijst dat bijvoorbeeld. Mensen van goede wil, vermoed ik, laten zich niet door een ander in dat pessimistische en negatieve hoek duwen. Zij zijn in staat te onderscheiden wat er werkelijk aan de hand is en wat er omheen gedacht, gevonden en afgebrokkeld of opgesmukt wordt. Het zijn mensen die met een optimistische kijk naar de langere termijn kijken en de waan van alledag laten waar die thuishoort: bij het moment dat een dag is. Het zijn mensen die rekening houden met lastige of zelfs ernstige obstakels en mislukkingen. Mensen die beseffen dat het leven geen sprookje is, waar ze zelf de auteur van zijn. Snowden, het klinkt heel wat minder geestdriftig en triomfantelijk dan de naam van de hoofdpersoon uit Een mens van goede wil. Toch zou ik ook hem die erenaam willen toekennen. Heiligt elk middel dan het doel? Nee, dat niet. Maar de jonge Edward Snowden is een voorbeeld voor velen, omdat hij gerechtigheid en algemeen belang boven onwaarheid en eigenbelang stelt en daar de consequenties van accepteert. En daardoor in een voor de meesten van ons nauwelijks voor te stellen situatie verkeert. Als een groep van inspirerende mensen dit jaar de geest van Kerst weet te belichamen, dan is hij daar één van. Marianne van Waterschoot is columnist en redacteur Boek en Beeld van Nieuwwij.nl

Het bericht Een mens van goede wil verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Gesprek over vervreemden van je kerk

December 26, 2013, 4:56 am

≫ Next: Benefietconcert voor uitgeprocedeerde asielzoekers Den Haag

≪ Previous: Een mens van goede wil

jage

Tweemaandelijks tafelgesprek waarin presentator Jacobine Geel gasten ontvangt en met hen in gesprek gaat over actuele theologische, religieuze en levensbeschouwelijke vragen. Deze keer over theologen die hun kerk verlaten en overstappen naar een andere denominatie. Om inhoudelijke en principiële motieven kunnen ze niet anders. En toch blijft het pijn doen. Met o.a. Peter Nissen, hoogleraar, theoloog en kerkhistoricus. Praktische informatie: Datum: 10 februari 2014 Aanvang: 20.00 uur Aanmelden/meer info: klik hier Bron: De Nieuwe Liefde | Foto: Nick van Omondt

Het bericht Gesprek over vervreemden van je kerk verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Benefietconcert voor uitgeprocedeerde asielzoekers Den Haag

December 26, 2013, 11:31 pm

≫ Next: Nominaties Dr. Kromzwaard Trofee 2013 bekend

≪ Previous: Gesprek over vervreemden van je kerk

Zaterdag 28 december vanaf 18.00 uur wordt er in de Agneskerk aan de Beeklaan in Den Haag een benefietconcert gehouden om geld in te zamelen voor de wintervoorzieningen van de asielzoekers uit de Sacramentskerk.

De uitgeprocedeerde asielzoekers in de Sacramentskerk in Den Haag komen voorlopig niet in aanmerking voor een bed-, bad- en broodregeling tijdens de winter. Volgens Kwinten Keesmaat van de vluchtelingenorganisatie Recht Op Bestaan zijn er bijna 60 vluchtelingen in de Sacramentskerk.

Humane opvang
Burgemeester Van Aartsen bevindt zich in een lastig parket want gemeentes mogen geen vluchtelingen opvangen die uitgeprocedeerd zijn. Hij kan wel een humane opvang bieden, zoals bijvoorbeeld de gemeente Utrecht doet. Als het aan de vluchtelingen ligt komt er in ieder geval snel een oplossing voor de opvang in de Sacramentskerk. Keesmaat: “Het is hier koud, het is hier donker. Er zitten hier heel veel mensen, dus je hebt nauwelijks privacy. En dat is voor mensen die getraumatiseerd zijn heel zwaar.”

Veilige terugkeer
Een optie om terug te keren naar het geboorteland is er volgens de uitgeprocedeerde asielzoekers niet. De meesten komen uit Irak en Afghanistan. In beide landen is het geweld dit jaar weer opgelaaid. Een veilige terugkeer zou dan ook niet mogelijk zijn.

Hoe lang de vluchtelingen nog in de Sacramentskerk kunnen verblijven, is niet duidelijk. Duidelijk is echter wel dat de winter nadert en er voorzieningen nodig zijn.

Kom naar het benefietconcert op zaterdag 28 december van 18.00-22.00 uur, luister naar het operakoor, naar de gitaristen en zangers die onder meer Irakese liedjes ten gehore brengen, proef de Irakese hapjes… Geef, net voor het begin van 2014, het Nieuwe Jaar, vanuit uw hart, een humane start!

Bron: Rechtopbestaan.nl

Het bericht Benefietconcert voor uitgeprocedeerde asielzoekers Den Haag verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Nominaties Dr. Kromzwaard Trofee 2013 bekend

December 26, 2013, 11:52 pm

≫ Next: Dadels, dekens en dolken: de Saoedische barmhartigheid

≪ Previous: Benefietconcert voor uitgeprocedeerde asielzoekers Den Haag

De nominaties voor de Dr. Kromzwaard Trofee 2013 zijn bekend. Stemmen kan tot a.s. dinsdag 18.00 uur. Dat meldt antropoloog en initiatiefnemer Martijn de Koning op zijn website Religionresearch.org. In 2009 begon hij met ‘Het beste/slechtste’ en in 2010 veranderde hij de naam van dit initiatief in de ‘Dr. Kromzwaard Trofee’. Via zijn website konden de afgelopen weken weer suggesties worden ingestuurd voor het beste en het slechtste wat er in het afgelopen jaar geschreven is over islam, moslims, integratie, immigratie en multiculturele samenleving. De Koning: “Het was enerzijds nogal een klus: er waren veel inzendingen. Anderzijds: er waren er zoveel en geen met een gelijk aantal suggesties dus er hoefde geen jurybeslissing aan te pas te komen. Geen ellenlange discussies dus.”

Drie opvallende websites waren er dit jaar: ZamanVandaag, De Correspondent en de Ware Religie. Veel inzendingen hadden betrekking op artikelen op deze site, de Ware Religie deed mee met maar liefst 16 artikelen. Slechts één artikel van De Correspondent haalde het echter en dan ook nog eens in de ‘faalhazen’ categorie. De Ware Religie is de enige website die qua aantal inzendingen hoog scoorde in zowel de categorie beste als de categorie slechtste, maar omdat alle voorgestelde artikelen slechts één keer genoemd zijn, staan ze er nergens bij. Hetzelfde geldt ook voor ZamanVandaag.

Voordat u stemt het volgende.

U vindt per categorie (Q1,2,3,4,5,6) een overzicht van de drie genomineerden, met daaronder de links naar de desbetreffende bijdragen inclusief het ingekorte commentaar van juryleden LM en UO en/of van de inzenders van de suggesties. Vervolgens vult u bij Q(1,2,3,4,5,6) in welke van de drie genomineerden uw stem krijgt. U kunt slechts één stem uitbrengen en u kunt slechts één keer stemmen. De nominaties blijven open staan tot 31 december 18.00 uur.

Breng uw stem uit via de volgende link: Nominaties. De commentaren bij de stukken zijn samengesteld op basis van de inzendingen door de andere juryleden.

Bron: Religionresearch.org

Het bericht Nominaties Dr. Kromzwaard Trofee 2013 bekend verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Dadels, dekens en dolken: de Saoedische barmhartigheid

December 27, 2013, 4:08 am

≫ Next: Van religie naar spiritualiteit?

≪ Previous: Nominaties Dr. Kromzwaard Trofee 2013 bekend

janjaapp

Aan barmhartigheid zonder daden heb je niets. Is een mens ziek, gebrekkig, werkloos of failliet, dan zijn woorden van barmhartigheid in eerste instantie balsem op de ziel, maar blijft het bij woorden, dan blijft een mens ziek, gebrekkig, werkloos of failliet. Zeker die mensen die over middelen beschikken, dragen een verantwoordelijkheid als ze zeggen mee te leven met de ander. Een boekje dat ik in 2005 uitgaf onder een titel die toen geen enkele reactie opriep De statistieken der Religies. Beschouwingen over de joods-christelijk-islamitische traditie van ons land, bevat een twaalftal overwegingen van statistisch-religieuze aard. Ik ging woorden tellen in Oude en Nieuwe Testament en Evangelie. Zo telde ik ook het woord barmhartigheid en mijn telling leverde op dat het woord 29 keer in het Oude Testament voorkwam (Bijbelvertaling van 1951), 27 keer in het Nieuwe en maar liefst 114 keer in de Koran. De Koran zou dan, statistisch gesproken, het barmhartigste boek zijn. Dit allemaal voor wat het waard is en ik hoor mijn trouwe criticasters alweer roepen: ‘Die de Ruiter gaat natuurlijk - onterecht - weer zeggen dat de islam vredelievend is.’ Door: Jan Jaap de Ruiter Dadels en dekens En inderdaad, dat is precies wat ik betoog. De Koran vloeit over van de verwijzingen naar barmhartigheid en dan heb ik het nog niet eens gehad over de adjectieven die de naam van Allah vaak begeleiden. Luidt het eerste vers van de eerste soera van de Koran niet: ‘In de naam van God, de erbarmer, de barmhartige?’. Een goede moslim is dus in de eerste plaats een barmhartige moslim. Geen moslim die het met me oneens zal zijn. Deze gedachten kwamen in me op toen ik het bericht las dat het Koninkrijk Saoedi-Arabië op 23 oktober jl. al weer voor de tweede keer een lading dadels had geleverd aan de Syrische vluchtelingen in het Jordaanse opvangkamp Zaatari. Voor het offerfeest dat rond die tijd gevierd werd, zou elke familie in elk geval gemiddeld twee kilo dadels in huis hebben en dat was dus al de tweede keer. Wat een vreugde. “The dates are delicious and very good quality”, aldus een Syrische vluchteling in het kamp. Onder de indruk als ik was ging ik verder zoeken naar de vrijgevigheid van dit puissant rijke moslimland. Op de site van de Saoedische ambassade in Amerika trof ik een pagina aan waarop een opsomming staat van alle buitenlandse hulp die Saoedi-Arabië levert. Zo werden er op 14 december jl. nog 6000 dekens aan 200 Syrische vluchtelingen geleverd. Toe maar. Lees hier verder. Bron: The Post Online

Het bericht Dadels, dekens en dolken: de Saoedische barmhartigheid verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Van religie naar spiritualiteit?

December 27, 2013, 5:18 am

≫ Next: De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 1 – Rogier Pelgrim

≪ Previous: Dadels, dekens en dolken: de Saoedische barmhartigheid

“Er raast een spirituele renaissance over de wereld. Een revolutie in de manier waarop we denken. De meeste mensen voelen het, sommigen maken het belachelijk, velen omarmen het en niemand kan het tot stilstand brengen.” (Marianne Williamson)

Door: Hans Feddema

De kerstdagen zijn al weer achter de rug. Behalve ‘de kribbe’ en ‘de herders’ als symbolen van nederigheid en van de tegenpool voor macht, hoorden of lazen we in het kerstverhaal ook dijkwijls over een ster. In de lichtversiering hoog in de bomen speelt die zelfs vaak met kerst een voorname rol. Welnu, de kerstster is volgens astronomen Sirius, die je gedurende enkele dagen in de maanden december en januari in het zuidelijk halfrond kunt zien als een lichtpunt, en vrij helder tussen 20 en 22 december. Als die Siriusster ineens opvallend helder gaat schijnen, kun je naar verluid grote veranderingen verwachten, veranderingen die uit het oude iets nieuws doen ontluiken. Het kind is zonder meer al een uiting van nieuw leven, maar Sirius versterkt dat. Het bijzondere van die ster is dat ze samen met het kerstkind een heel nieuwe periode inluidde, in dit geval het Vissen tijdperk, dat in het begin overigens nog heel wat kenmerken van het vorige bleef behouden.

Is er thans wederom sprake van een soort Siriusster? Bevinden we ons vandaag na 2000 of 3000 jaar opnieuw in zo’n overgang van het ene naar het andere tijdperk? Gaat het teken Waterman die van de Vissen vervangen? Het is niet onmogelijk, nu er enerzijds naast crises en crisisstemming een geweldsprojectie van onze verdrongen schaduwen op anderen te zien is, terwijl er anderzijds een enorme spirituele onderstroom aan het opkomen is en opmerkelijk meer buiten dan in de traditionele religieuze instituten. Godsdienstsocioloog Paul Heelas, die vooral onderzoek deed in West-Engeland, constateert net als Marianne Williamson in bovenstaand citaat ‘een spirituele revolutie’. En Eckhardt Tolle, de schrijver van De Kracht van het Nu spreekt van “een nog niet eerder vertoonde instroom van bewustzijn” en zo voeg ik toe, met ook een grote activiteit vanuit de geestelijke wereld, niet in de laatste plaats van aartsengel Michaël.

Een indicatie van die bewustzijnsvernieuwing is onder meer dat we vandaag minder spreken van religie en in plaats daarvan meer het begrip spiritualiteit hanteren. Op zich is er overigens niets mis met religie. Die is niet anders dan een menselijke poging om het ‘onbenoembare’ te benoemen of een model om het goddelijke mysterie te duiden. Tijdelijk is zo’n model wel functioneel, onder meer ook voor het brengen van ethiek van bovenaf in de samenleving, maar de kern van religie is anders. Die essentie is niet ‘geboden en verboden’ en evenmin moralisme, waarmee religie wel eens wordt verward, nee de essentie is bewustzijn van binnenuit met indirect ethisch engagement als gevolg. De term die daarvoor thans meer en meer wordt gebruikt is spiritualiteit. Is religie een model, dan is spiritualiteit de innerlijke dimensie of toepassing ervan. Dat en ook het belang van zo’n nieuw centraal begrip geldt te meer, als religie een instituut wordt dat mentaal de dingen wel op een rijtje lijkt te hebben, maar verder elke bezieling mist en zo verstart.

Genoemde spirituele onderstroom of die mogelijk niet eerder vertoonde instroom van bewustzijn in de woorden van Tolle heeft nogal wat gevolgen. Sociologisch noem ik er drie:

(a) Spiritualiteit is de ware religie van de mensheid aan het worden. Zo’n stelling wordt plausibel, als we bedenken dat de innerlijke of mystieke spiritualiteit de oorsprong van alle religies vormt, gezien het feit dat bijna alle stichters (ook Abraham) aan het begin een innerlijke ‘roep’ volgden. Universalisme is kortom kenmerkend voor spiritualiteit. Nadruk in de spiritualiteit ligt dan ook niet op de vaak tot ‘wij zij’ tegenstelling leidende (dogmatische) verschillen tussen religies maar op de overeenkomsten, zoals bijvoorbeeld ‘de gulden regel’ of compassie.

(b) Werkte de geestelijke wereld de laatste 3000 jaar via het inzetten van enkele grote mensen als Zarathoestra, Boeddha, Jezus, Franciscus en tot voor kort ook in Nederland van enkele profetische mensen als radiopastor dr. J.J. Buskes of hoogleraar Johan Verkuyl en Monseigneur Beckers, nu gaat dat meer via het inzetten van alle mensen van goede wil. En dat in een tijd waarin sociologisch het proces van individualisering een hoge vlucht neemt, de ontvankelijkheid voor het gevoel toeneemt, niet in de laatste plaats bij vrouwen, en bovendien de kwantumfysica ontdekte dat niet materie de ‘prime-mover’ maar dat alles veeleer energie en bewustzijn is, met trilling en weerkaatsing in een Veld van energie om ons heen, waardoor wij mensen elkaar spiegelen, waardoor irritatie over de ander in wezen iets van onszelf is.

(c) In de afgelopen twee- of drieduizend jaar heerste het dualiteitsbewustzijn, dus het denken in tegenstellingen (goed versus kwaad/licht versus donker, ‘t mannelijke versus ‘t vrouwelijke, etc.) en vooral het daarin blijven hangen zonder ze te willen overstijgen, waardoor er vaak ‘wij zij’- attituden ontstonden met, projectie, oorlog en andere gevolgen van dien. De genoemde spirituele revolutie van onderop heeft tot gevolg dat er thans meer eenheidsbewustzijn gloort: het zich EEN voelen met het geheel, een zich verbonden voelen met al wat leeft, ook vanuit het inzicht dat het minder ons ‘masker’ maar vooral de ziel = of in de woorden van Carl Jung het (hogere) Zelf – is dat ons verbindt. Was de hoofdtaak van grote geesten, en anders dan vaak wordt gedacht ook van Jezus, om ons de weg te wijzen naar de ervaring van eenheid met het goddelijke oerprincipe, vandaag zullen wij die ervaring ook echt zelf (kunnen) beleven vanuit het doordringen tot of ontsluieren van de goddelijke kern in ons binnenste.

Tenslotte nog drie gevolgen van deze opkomende spiritualiteit voor ons als persoon:

(1) We zullen bij onze kleine en grote beslissingen tussen de 2 stemmen in ons binnenste, dus tussen die van het ego en onze wat zachter klinkende innerlijke stem, meer en meer gaan luisteren naar de laatste, ook wel intuïtie genoemd. Dat lijkt ook van belang, omdat die stem verbonden is met onze innerlijke (lees: goddelijke) leiding, waardoor we zowel tot betere besluiten komen als meer mild, vriendelijk en liefdevol worden.

(2) We gaan oude percepties ten spijt nu meer openstaan voor het feit dat zoals Einstein dat eens formuleerde ‘het hele leven een (goddelijk) wonder is’, en dat naast innerlijk weten ook ontvankelijkheid voor verbeelding en het avontuur een grotere rol gaat spelen in ons leven

(3) We gaan meer en meer ontdekken dat we binnen in ons of in ons hart een enorme bron van positiviteit of in de woorden van Gandhi ‘zielenkracht’ hebben. Met ongekende scheppende mogelijkheden. Dus dat we ons niet klein meer laten maken door instituten of ons mede daardoor laten leiden door angst voor onze ‘grandeur’, zoals Mandela het ironisch zei, maar bewust worden van onze grote innerlijke kracht. Wat we aan energie de lucht ingooien positief dan wel negatief, is daarom geen ‘peanuts’. Gedachten, woorden en intenties hebben kracht, ook in hun effecten op de miljarden levende cellen in het lichaam. De ander vervloeken dan wel deze zegenen zijn qua energie en effect zeer divers, ook voor het eigen lichaam, dat zeer gevoelig is voor de energie van woorden en gedachten. Vandaar dat ik in gesprekken wel eens de gevleugelde uitdrukking ‘Wie een glimlach uitzendt, krijgt hem terug’ hanteer. Het geldt trouwens ook andersom: als alleen al onze ogen een energie van haat of jaloezie uitstralen, komt die negatieve energie terug bij onszelf. Als God of het universum werkt via de kosmische Wet van Aantrekking, lijkt het zaak positief te zijn in je intentie. Als ons bewustzijn negatief is, trekken we het negatieve naar ons toe als staal naar een magneet en bevinden we ons al snel in gezelschap van zielen met dezelfde gedachten. Wanneer ons bewustzijn vol liefde en levensvreugde is en ons hart vervuld van dankbaarheid voor alles en iedereen, zullen we blije zielen aantrekken. Ja, zeker via dankbaarheid als kracht.

Als er indicaties zijn, dat we de laatste tijd ons (althans als onderstroom) van dit alles meer en meer bewust gaan worden en dus ook van het belang van bezielende spiritualiteit in het leven, wie weet dat er nu of binnenkort opnieuw een soort Sirius ergens aan de hemel staat of gaat staan.

Hans Feddema is antropoloog, ex-docent aan de VU, publicist, vredesactivist en medeoprichter van GroenLinks en De Linker Wang

Het bericht Van religie naar spiritualiteit? verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 1 – Rogier Pelgrim

December 27, 2013, 8:25 am

≫ Next: De opkomst van een gewelddadig boeddhisme in Myanmar

≪ Previous: Van religie naar spiritualiteit?

Nieuwwij.nl is deze maand al weer vijf jaar online. U zult er ongetwijfeld iets van meegekregen hebben. In al die jaren zijn vele duizenden blogs – video’s, columns, recensies, interviews, verdiepende artikelen, etc. – op Nieuwwij.nl geplaatst. Welke blogs waren nou de beste, de inspirerendste of de meest succesvolle? De komende dagen zullen 5 betrokkenen bij Nieuwwij.nl hun persoonlijke top 5 met u delen. Vandaag: Rogier Pelgrim, freelance camjo voor Nieuwwij.nl.

1. Video: De Vluchtflat
“Een aangrijpend verhaal. Het is een belangrijke kwestie die breed aandacht verdient. Bovendien wordt de zaak door meerdere betrokkenen belicht. En zelf ben ik erg tevreden over de montage.”

2. Video: Typhoon
“Als muziekliefhebber heb ik dit item met bijzonder veel plezier gemaakt. Het was boeiend om deze rapper met diepgang te interviewen over zijn roots. Ik vind het een erg mooi portret geworden en de video is bovendien goed bekeken.”

3. Video: Preek van de Loser
“Een origineel en eigentijds initiatief van de christelijke kerk die toch steeds leger en leger wordt. Ik ben er erg trots op dat we ex-hoogleraar Stapel voor de camera hebben gekregen. Daarnaast denk ik dat het een reportage is geworden die goed in elkaar zit.”

4. Video: De ‘roze imam’
“Toen ik voor het eerst hoorde van deze ‘roze imam’ dacht ik: hoe bestaat het?! Ik was erg onder de indruk van de bijeenkomst waar hij sprak. De gemoederen liepen er af en toe hoog op en dat maakte de video extra spannend.”

5. Video: De zingende broeder
Deze man vond ik hartverwarmend. Muziek is tijdloos en dat bewijst deze zingende broeder. Daarnaast vond ik het mooi dat deze man ook echt begaan was met het lot van ouderen hulpbehoevende mensen voor wie hij speelt.

Morgen vindt u op Nieuwwij.nl de top 5 van hoofdredacteur Ida Overdijk.

Bron: Nieuwwij.nl

Het bericht De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 1 – Rogier Pelgrim verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

De opkomst van een gewelddadig boeddhisme in Myanmar

December 27, 2013, 11:40 pm

≫ Next: De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 2 – Ida Overdijk

≪ Previous: De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 1 – Rogier Pelgrim

Het nieuws dat we dagelijks voorgeschoteld krijgen kan een grote invloed hebben op de beeldvorming over bepaalde landen, groepen of religies. Tegelijkertijd conformeert het nieuws zich vaak aan de bestaande beeldvorming. Incidenten of conflicten die het bestaande beeld versterken worden overbelicht. Conflicten die totaal in tegenspraak zijn met de bestaande stereotypen en daardoor extra achtergrondinformatie vereisen, vallen tussen wal en schip. In het democratische Westen, waar de aandacht van de politici mede bepaald wordt door datgene wat de aandacht van de media heeft, kan dit verstrekkende gevolgen hebben.

Door: Nourdeen Wildeman

Wellicht hét voorbeeld bij uitstek is het toenemende geweld in Arakan State, een provincie in het westen van Myanmar. Een escalerend conflict tussen moslims en boeddhisten. Uitgedrukt in cijfers gaat het om tientallen gesloopte en geplunderde gebedshuizen, honderden doden, duizenden afgebrande woningen en winkels en honderdduizenden vluchtelingen. Volgens Human Rights Watch is er sprake van etnische zuivering. Toch lees, hoor of zie je er maar weinig over.

De moslims in dit conflict zijn geen mujahideen, die gewapend met zwart/witte vlag en kalashnikovs de oorlog verklaren aan alle ‘ongelovigen’. Het zijn vooral vissers en kleine ondernemers. Een kleine minderheid in een groot Aziatisch land. Soennitisch, maar weinig orthodox. De boeddhisten zijn op hun beurt geen zachtaardige oude wijze mannen die in alle stilte en meditatie tot uitspraken komen die getuigen van diepe inzichten. Gekleed in de herkenbare oranje doeken en gewapend met geïmproviseerde speren en messen hitsen zij de overige boeddhistische bevolking op om in actie te komen. Op videobeelden uit de stad Meiktila is te zien hoe ze vluchtende moslims met stokslagen de dood in jagen. Probeer dat maar eens uit te leggen in een journaalreportage van één minuut.

Van vrijheid naar wreedheid
Myanmar werd in de recente geschiedenis bestuurd door de ene militaire junta na de andere. De bevolking liet het wel uit haar hoofd om zich in het openbaar te organiseren of uit te spreken. Maar met de komst van democratische hervormingen kwam er meer vrijheid, en niet alleen ten goede. In 2003 werd de radicale boeddhistische monnik Wirathu nog schuldig bevonden aan het aanzetten tot religieuze conflicten door het militaire bewind. In het kader van nationale verzoening kreeg hij in 2010 zijn vrijheid terug samen met vele andere gedetineerden. De periode van detentie had de monnik niet milder gestemd; direct keerde hij terug als leider van de radicale 969-beweging.

De taal van intolerantie en onverdraagzaamheid is over de gehele wereld hetzelfde. Wirathu roept zijn achterban op om te strijden voor een ‘puur’ boeddhistisch Myanmar en tegen alles wat een bedreiging is voor het boeddhistische gedachtegoed. Dergelijke redenering vereist een vijandsbeeld en het bleek niet moeilijk de bevolkingsgroep te vinden die deze taak op zich kon nemen.

De Rohingyabevolking als het zwarte schaap
Hoe en wanneer de islamitische Rohingya-bevolking in Myanmar terecht is gekomen is onduidelijk. De aanwezigheid van moskeeën van meer dan 200 jaar oud en het feit dat ze worden vermeld in historische documenten lijken te suggereren dat ze er minstens al enkele honderden jaren wonen. Maar door hun eigen taal en iets donkere huidskleur worden ze geassocieerd met de bevolking van het straatarme buurland Bangladesh. De landelijke overheid erkende de Rohingya in de jaren tachtig nog als etnisch Birmees, maar verlaagde hun status stapsgewijs naar legale permanente verblijfstatus, legale tijdelijke verblijfstatus tot illegale verblijfstatus. De bevolkingsgroep leeft noodgedwongen samengepakt in getto’s en wordt niet tot nauwelijks beschermd door de lokale veiligheidsdiensten. Een makkelijk doelwit.

Volgens de monniken van de 969-beweging vormen zij dé bedreiging voor het pure boeddhisme. Wirathu omschrijft de Rohingya geregeld als dieren (‘gekke honden’) of gebruikt scheldwoorden als ‘Bengali’ of ‘Kalar’ (een variant op het woord ‘nikker’). Tijdens vele bijeenkomsten en op dvd’s wordt de boodschap van onverdraagzaamheid verspreid. Een verkeerde handeling van een Rohingya of de geruchten daarover leiden al snel tot woedende menigten en niet lang erna brandende woningen en winkels van moslims. Om te voorkomen dat per abuis de eigendommen van boeddhisten worden getroffen, worden deze gemarkeerd met kleurrijke stickers met het logo van de 969-beweging.

The face of Buddhist terror
De monnik Wirathu heeft zichzelf inmiddels de discutabele bijnaam ‘de boeddhistische bin Laden’ toegedicht. Een reden voor Time Magazine om eerder dit jaar de voorpagina te vullen met zijn portretfoto en het bijschrift ‘the face of Buddhist terror’. De associatie tussen boeddhisme en terreur kon de overheid van Myanmar niet behagen en de uitgave van het blad werd verboden. Maar het signaal werd wel opgepikt door de Dalai Lama. Tijdens een conferentie in Praag in september dit jaar maande hij zijn volgelingen in Myanmar om terug te keren tot de leerstellingen van het boeddhistische ideaal, om er aan toe te voegen dat Boeddhisten ook over de veiligheid van hun ‘moslimbroeders en -zusters’ moeten waken.

Tijdens een bezoek aan Myanmar in november sprak ook de Amerikaanse president Barack Obama een volle zaal in de voormalige hoofdstad Yangon toe en benadrukte het belang van het erkennen van de Rohingya en hun recht op bestaan. “De diversiteit is een van de sterke krachten van Myanmar,” sprak hij. Maar van een officiële erkenning van de Rohingya door de overheid is nog lang geen sprake. Ook hét icoon op het gebied van mensenrechten, nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi, houdt de boot af en beantwoordt vragen over de Rohingya ontwijkend.

Dikke vrienden
Ondertussen hoort u hier in Nederland nauwelijks iets over het lot van de Rohingya. Het is een te ingewikkeld conflict. Het conformeert zich niet aan de bestaande beelden over zowel Moslims als Boeddhisten. We hebben er ook nauwelijks last van; het beïnvloedt onze benzineprijzen niet en we hoeven ook geen militairen te sturen. In plaats daarvan sluiten we handelsverdragen met het land. “Een partnerschap gebouwd op politieke hervormingen, eerbiediging van mensenrechten en economische ontwikkeling,” aldus een trotse minister Schultz van Haegen (Infrastructuur en Milieu) tijdens een handelsmissie in het land. Mensenrechten, alleen niet voor álle mensen.

Nourdeen Wildeman is oprichter en voorzitter van de dit jaar opgerichte Stichting as-Salaamah wal’Adaalah welke zich inzet voor de verbetering van de situatie van de Rohingya moslims.

Het bericht De opkomst van een gewelddadig boeddhisme in Myanmar verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 2 – Ida Overdijk

December 28, 2013, 8:17 am

≫ Next: Debat ‘Voorbij de religieuze verwaarlozing’

≪ Previous: De opkomst van een gewelddadig boeddhisme in Myanmar

Nieuwwij.nl is deze maand al weer vijf jaar online. U zult er ongetwijfeld iets van meegekregen hebben. In al die jaren zijn vele duizenden blogs – video’s, columns, recensies, interviews, verdiepende artikelen, etc. – op Nieuwwij.nl geplaatst. Welke blogs waren nou de beste, de inspirerendste of de meest succesvolle? Gisteren kon u de top-5 van Rogier Pelgrim, freelance camjo voor Nieuwwij.nl, lezen. Vandaag de top-5 van hoofdredacteur Ida Overdijk.

1. Interview met Siebren Miedema (Levensbeschouwing op school maakt leerlingen betere burgers) en het filmpje Amsterdam ZO en de Vreedzame School
“Een intelligente en inspirerende opvatting over het belang van levensbeschouwing op school. En natuurlijk niet zo maar een mening, maar dit alles gestaafd door degelijk onderzoek.” Het interview vindt u hier.

2. Monique Samuel en haar artikel over het Zwarte Piet debat en het filmpje over Keti Koti
“Kritiek die hout snijdt! Verder geen woorden meer aan vuil maken. Lees het en bekijk het filmpje voor het broodnodige historische bewustzijn.” Het artikel vindt u hier.

3. Theo W.A. de Wit en zijn artikel ‘Oorlogszuchtige tolerantie’ en het filmpje over 300 jaar Vrede van Utrecht en de New Connections Day
“Dit jaar herdachten we 300 jaar Vrede van Utrecht, en is het veel gegaan over tolerantie. De Wit schrijft met een scherpe blik over hoe het met onze Hollandse tolerantie gesteld is.” Het artikel vindt u hier.

4. De Prinsjesdagontbijt-lezing van Manuela Kalsky en het compilatie-filmpje over het thuisgevoel van…
“Een echt W!J-thema: aansprekend en inspirerend verwoord en ten gehore gebracht op het Prinsjesdagontbijt voor een eminent gezelschap van politici en beleidsmakers.” De tekst van de lezing vindt u hier.

5. Het artikel ‘Bejaarde allochtonen verkassen naar etnische verpleeghuizen’ uit de serie over wonen en de video over multiculturele zorgcentra
“Belangrijk thema voor de komende tijd van toenemende vergrijzing die ook de eerste generatie migranten direct betreft. Moet op de agenda van de zorg.” Het artikel vindt u hier.

Morgen vindt u op Nieuwwij.nl de top 5 van eindredacteur Greco Idema.

Bron: Nieuwwij.nl

Het bericht De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 2 – Ida Overdijk verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Debat ‘Voorbij de religieuze verwaarlozing’

January 1, 2014, 11:55 pm

≫ Next: De Nieuwe Liefde en ActionAid herdenken Nelson Mandela

≪ Previous: De beste blogs op Nieuwwij.nl: deel 2 – Ida Overdijk

grod

Het boek God bewijzen. Argumenten voor en tegen geloven (Uitgeverij Balans, 2013) van Rik Peels en Stefan Paas deed in de media veel stof opwaaien. Moet je gek zijn om in God te geloven? Of op z’n minst naïef, onkritisch en zweverig? Moderne mensen hebben afgerekend met de illusie dat er een God bestaat. Toch wil God maar niet dood. Nog altijd zijn er weinig onderwerpen die meer stof doen opwaaien dan juist religie. Buiten Europa groeit religieus geloof. En zelfs in het seculiere Nederland zijn er mensen die zich tot het geloof in God bekeren. Natuurlijk kunnen we dat zien als een nieuw bewijs voor de onuitroeibare irrationaliteit van mensen. Maar misschien is er meer aan de hand. Misschien is geloven in God niet zo dom als het lijkt. Dat laatste is precies wat in dit boek wordt beweerd. Twee wetenschappers zetten hier de argumenten voor en tegen Godsgeloof op een rij zonder polemiek of bekeringsijver en met medewerking van gelovige en niet-gelovige wetenschappers uit verschillende vakgebieden. Naar aanleiding van het boek vindt er een stevig debat plaats over drie stellingen:

Religie is natuurlijk, gezond en nuttig.
Atheïsten schetsen een god waar niemand in gelooft.
God is aanwijsbaar.

Wetenschapsjournalist Yvonne Zonderop (o.a. De Groene) leidt het debat met Floris van den Berg (directeur van de seculier-humanistische denktank Center for Inquiry Low Countries), Taede Smedes (godsdienstfilosoof en theoloog), Stefan Paas (Bijzonder hoogleraar kerkplanting en –vernieuwing VU) en Rik Peels (onderzoek Abraham Kuyper Center for Science and Religion). Praktische informatie: Datum: 16 januari 2014 Aanvang: 16.30 (-17.30) uur Lokatie: auditorium VU in Amsterdam Voor meer informatie: klik hier Bron: VU.nl

Het bericht Debat ‘Voorbij de religieuze verwaarlozing’ verscheen eerst op Nieuw W!J.

↧

Latest Images